Het was medio januari een mooi moment, ludiek, maar vooral ook beloftevol: wethouder Pieter van Zwanenburg in witte overall en met witte laarzen in het modderige slagveld dat ooit een sportpark moest worden. Destijds werd de eerste paal gevierd, maar de laatste geslagen en inmiddels beginnen zich op het slagveld van weleer stevig contouren af te tekenen van wat letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van het sportpark moet worden: Deldens nieuwe hal richt zich op.

 Op de ‘crime scene’ herinnert nog weinig aan de oude behuizingen van DHV en SV Delden, die onder leiding van sloopkoningin Carmen Brinkcate met de grond gelijk werden gemaakt. De tijdelijke behuizing voor de voetballers is veel chiquer dan ze ooit hadden kunnen denken en het is zonde dat door de Coronacrisis zo weinig gebruik van kleed-, ovelegruimtes en kantine gebruik kan worden gemaakt.

Het virus mag het hele leven platleggen, op de bouw heeft het relatief weinig effect. De Deldense bouwbedrijven kwijten zich uitstekend van hun taak, maar minstens zo hartverwarmend is de onophoudelijk inzet van vrijwilligers uit alle geledingen. Tekenend was de situatie op 14 maart, NL-doet was (op landelijke voorspraak) weliswaar afgeblazen, maar een des te groter aantal clubmensen verzamelde zich op De Mors om de houten bekistingen van de betonnen contouren te verwijderen. Ondertussen wordt door de clubs in toerbeurt ook de schaftkeet van de bouwcombinatie schoongehouden, zodat de bouwers zich kunnen concentreren op waar ze goed in zijn.

Vrijwilligers zijn niet slechts tijdens de bouw een onmisbare schakel om met de beschikbare financiële middelen een zo hoogwaardig mogelijk sportpark de realiseren. Als de hal er eenmaal staat en de velden er liggen is de belangeloze inbreng van clubmensen mogelijk nog meer doorslaggevend. Om de buitenkleedkamers schoon, de velden in orde en vooral ook de sportkantine draaiend te houden. Om dat laatste aspect te waarborgen is Stichting Sportief de Mors opgericht, waarbinnen opnieuw de vier initiërende verenigingen vertegenwoordigd zijn. In overlegsessies met architecten, bouwers, expertisebureaus en de SBR wordt nagedacht over de technische indeling van de keuken en bar, kleurstellingen, materiaalgebruik, meubilair, bemanningen… en er werd al een naam gekozen en een beeldmerk ontworpen. Langzamerhand gaat dus ook de inhoud van de hal leven.

 Hoewel de term ‘onzeker’ als duiding voor deze tijden gerust eufemistisch genoemd mag worden, blijft voorlopig de prognose overeind dat bouwers en installateurs aan het einde van dit jaar hun uittrede doen uit de hal. Dan is het moment rijp om de buitenterreinen aan te leggen en om te verharden wat hard moet worden. Ondertussen zal ook de gemeente Hof van Twente de parkeerplaatsen heringericht en de rioleringen vervangen hebben. Op de website van de gemeente vindt u de detailtekeningen van de toekomstige situatie. Bij het ontwerp daarvan is intensief contact geweest met clubs, buurtbewoners en scholen en golden de verkeersveiligheid en capaciteit als uitgangspunten. Op basis van loop-, fiets- en autobewegingen gedurende het jaar is uiteindelijk gekozen voor een voetpad langs de Sportlaan en oversteekpunten richting de Vogelbuurt. Ze zijn bewijzen van de constructieve partner die de gemeente bij de realisatie van het project blijkt te zijn.

Al met al mogen we niet ontevreden zijn met wat er tot heden gebeurd is op onze Mors en zijn ook de voortekenen van wat komen gaat positief,  behalve dan die ene Coronawolk die dreigend boven de wereld hangt. Echter, als iets in de afgelopen strijdbare jaren is gebleken, dan is het dat Delden zich niet zo snel uit het veld laat slaan. Laat dat ook het adagium voor de komende tijd zijn: Samen zijn we De Mors. Juíst in lastiger tijden.